2 Şubat 2008 Cumartesi

i know what it is to be young...


Hani bir şarkı vardı eskilerden;
'I know what it is to be young,
But you don't know what it is to be old...!'

Bizim yaşlar ilerledikçe anne ve babalarımızın da yaşlanması doğal aslında.Biz hayat koşuşturmalarının içinde yuvarlanırken onlar evlerinde yaşlılığı kabullenmeye çalışıyorlar aslında...Keşke hep genç ve sağlıklı kalsalar.Benim yaş grubumdaki arkadaşlarımın anne ve babalarında hep aynı problem var.İyi olsalar bile bir bahaneyle ağrıyan bir yerlerinden yada tansiyon ve şekerlerinden bahsedip belki de biraz daha fazla ilgi istiyorlar.Aslında hepimiz biliyorum ki onlarla fazlasıyla ilgiliyiz.Bizim 24 saatimiz çok hızlı akarken onlarınki bir o kadar ağır seyrediyor ve düşünüp kendilerini dinleyecek bir sürü vakitleri kalıyor.hatırlatabiliyor.

Yaşlı olmanın ne olduğunu bilmemize gerçekten imkan yok....Neler hissederim, beni yaşlandığımda ne mutlu eder bilemiyorum.Annemi nelerin mutlu edeceğini kestiremediğim gibi...
Şimdi ameliyat sonrasında kısıtlanan aktiviteleri onu çok ama çok mutsuz ediyor.Gelecekle ilgili kaygılarını dindirmek mümkün değil...1 ay içinde daha da toparlanacak belki ama onun bu süre içinde gülümseyen yüzünü görebilmek mucize gibi...

Kızımın ve annemin üst üste gelen sağlık problemleri geçse de beni kafası karışık ve dağınık bir insan haline getirdi.Herşey gibi bu da geçecek ve gülümsemek için yeni bir sebep bulacağım kendime...

1 yorum:

Cocukla Cocuk dedi ki...

Geçecek bunlarda, merak etme. dediğin gibi kendilerini biraz fazla dinledikleriyle de alakalı bu şikayetleri... Her şeyin başı sağlık bunu her geçen gün daha iyi anlıyoruz. yaşlılığa gelince; mutlu yaşlılar oluruz inşallah.