karlar düşerr,düşer düşer ağlarım....

Bloğumu takip eden veya beni tanıyan arkadaşlar bilirler,Kayseri-İstanbul hattının sürekli yolcusuyum.Bu kez sadece haftasonu için kızımı bırakıp eşimle geldim İstanbul'a.....
Geçen haftalarda bir kez babasıyla bırakıp annemin ameliyatı için gelmiştim .O zaman babası yanında olduğu için gönlüm çok rahattı.Bu sefer okulunu ve aldığı kursları göz önünde bulundurararak onu babaannesinin yanında bıraktık.Dün akşam bastıran kar yüzünden uçağımız iptal oldu.Bugün de muhtemelen gidemeyeceğiz.Aklım kızımda...O yanımda olsa hiç problem değil....1 hafta daha kalabilirim.Sanki orada öksüz ve yalnız kalmış gibi hissediyorum.Onun çok iyi bakıldığını bilsem de uzakta olmak zor geldi.İlk kez havaalanından eve kös kös geri döndüm.Onca senedir gidip gelirim,1 kez ,3 saat sis sebebiyle beklemek dışında,geri döndüğüm olmamıştı.Bir de ne zaman kalkacağını bilmediğim için ayrı bir endişe var içimde....
Bu bana ders oldu.Bir daha onu bırakıp hiçbir yere gitmek yok!
Dün akşam havaalanını görmenizi isterdim.İnsanlar üstüste kimse doğru dürüst açıklama yapmıyor...En az 2-3 saatlik rötarlar...Sürekli gelen dolu havaalanına fakat giden olmadığı için kapasitesini aşmış vaziyetteydi...
Herkesin sinirleri gerilmişti anlayacağınız.Bu karda kışta benim gibi yollarda kalan insanlara allah sabır versin diyorum!
Beni de en kısa zamanda kızıma kavuştursun tabii....
Eveet şimdi eşim bugünki uçağın da iptal edildiğini söyledi.Karayolları da kapalı olduğu için yarını bekleyeceğiz....