2 Temmuz 2007 Pazartesi

mutlu melis

Çocuğumu mutlu görmenin verdiği keyifi başka neyde yaşarım bilemiyorum. 6 yaşında arkadaşım gibi benimle sohbetler edişi,her konuda fikrinin olması beni ona daha da bağlıyor. Bugün yüzme kursunda öğretmeninin övgülü sözleri sonrası mağrur bakışlarını görmenizi isterdim.Tek çocuk olmanın verdiği birkaç şımarıklığı haricinde okulda ve bu tarz ekinliklerde beni hiç üzmüyor.
İstanbul'da deniz parkında(Ortaköy) en sevdiği etkinlik olan kuşlara yem verirken hem korkuyor hem de bir o kadar eğleniyordu.Ortaköy günümüzde hep aynı şeyleri sırayla yaparız. Önce Mado dan dondurma alınır. Dondurma denize bakan taraftaki bir bankta yenir. Bitince kuşlara yem verilir.Daha sonra caminin arkasındaki parka gidilir.Orada o oynarken ben yanındaki cafe de kahvemi içerim. Oynaması bitince deniz kıyısında oturulur mısır alındıktan sonra motor gezisine çıkılır. Bu sıra kesinlikle bozulmaz.

Evet.... ben de sizlerden kendi çocuğunuzun takıntılı gezintilerinden bahsetmenizi isteyeceğim. Bu sıra konusu bir tek benim kızıma mı has merak ediyorum doğrusu?

Hiç yorum yok: